இப்படித்தான் ஆரம்பம்-35

கண்ணதாசன் என்று சொன்ன மாத்திரத்தில் நம் நினைவுக்கு வருகிற மற்றோர் அம்சம், புலனின்பம். வாழ்வின் சுகங்களை நிதானமாய் ரசித்து அந்த அனுபவங்களை இலக்கியமாய்ப் படைத்தவர் கண்ணதாசன்.அவசரத்துக்கு கள், ஆவேசத்திற்கு பெண் என்ற வகையைச் சேர்ந்தவரல்ல அவர். காதலிலும் போதையிலும் அவர் ஈடுபட்ட விதமே அலாதியானது.வானில் முழுநிலவு ஒளிவீச, அதன் ஒளிக்கீற்று விழுகிற முற்றத்தில் மஞ்சம் விரித்து, பண்ணிசை ஒலிக்க. பெண்ணொருத்தி பரதம் ஆட கையில் கிண்ணமேந்தி நிற்கிற பொழுது பொங்குகிற எண்ணங்கள் அவரை ஆனந்த உலகுக்கே அழைத்திச் செல்கின்றன.

எண்ணங்கள் கோடியாகி எங்கெங்கோ ஓடியாடும்”

போதையல்ல அவரை இயக்குவது. போகத்தின் சுகம் பொங்கும் சூழலே அவரை இயக்குவது.வாழ்வு குறித்த அச்சமும், நிலையாமை குறித்த நடுக்கமும் சிலரை புலனின்பத்திலிருந்து விலகிநிற்கச் சொல்கிறது. சிலரை அந்த நிலையாமை குறித்த எண்ணங்களே சுகங்கள் நோக்கி ஆற்றுப்படுத்துகிறது. கண்ணகி கோவலன் முதலிரவுக்காட்சியைப் பாடவந்த இளங்கோவடிகள், இந்த உலக வாழ்க்கை நிலையில்லாதது என்பதாலேயே, இருக்கின்ற போதே இன்பங்களின் உச்சம்தொட இருவரும் துணிந்தாற்போல் இருந்தது என்கிறார்.

  நிலையாமை கண்டவர்போல் நின்று” என்று மனையறம் படுத்த காதையில் பாடுகிறார்.

கண்ணதாசனும் நிலையாமை குறித்து நீளப்பேசுகிறார்.

கட்டைக்கு வாய்ப்பதில்லை” என்பதுவரை தீவிரமான தத்துவ விசாரம்போல் தோன்றுகிறது.ஆனால் இந்த விரிவான முன்னுரையெல்லாம் வேறொன்றுக்காக எழுதப்பட்டது..

சாராது மரணபயமே” என்கிறார்.

மரணபயத்திலிருந்து தப்பிக்கவா காதலும் கள்ளும் அவருக்குக் கைகொடுத்தன? இல்லை. கவிஞரின் உயிரில் உற்சாகத்தை ஊறச்செய்த உல்லாசங்கள் அவை.

ஏன்வாழ்ந்தாய் என்றே இறைவன் எனைக்கேட்பான்”என்பவை கவிஞரின் பிரபலமான பெண்மணீயம் கவிதையின் முத்தாய்ப்பு வரிகள்.அதே கவிதையில்

“பெண்மணி உன்னைப் பெரிதாய் மதிக்கின்றேன்

புதியதுவாய்த் தோன்றும் பொருளேவா!” என்றெல்லாம் வெறிகொண்டு பாடும் இடத்தில்தான் கவிஞரின் வீச்சும் தேடலும் தவிப்பும் வெளிப்படுகிறது
இப்படி தேடச்செய்தது எது என்கிற கேள்விக்கு இவருடைய கவிதைகளிலேயே விடைகள் கிடைக்கின்றன.

மகககவி பாரதியின் சின்ன வயதுக்காதல் நிறைவேறவில்லை. பத்து வயது

இருக்கும்போது ஒன்பது வயதுத் தோழியின் கள்ளமற்ற அன்பில் கரைந்து போனான் பாரதி.

 ஒன்பதாய பிராயத்தள் என் விழிக்கு

ஓது காதை சகுந்தலை ஒத்தனள் என்று சுயசரிதையில் எழுதுகிறான்.

கவிஞருக்கும் இளவயதில் அப்படியொரு காதல் தோல்வி உண்டு. கவிதா என்ற பெயரில் தி.நகரில் கட்டிய ஹோட்டலில் காவிரி என்னும் பெயருள்ள அறையில் இருப்பார். காவிரி என்பது அவருடைய  காதலியின்  பெயர்.

ஒருமுறை பொது இடத்தில் தன் பழைய காதலியைப் பார்த்த கவிஞர் தன்னையும் மறந்து பெயர் சொல்லி அழைக்க நினைத்தவர் கடைசி நேரத்தில் சுதாரித்தாராம்.

என்று அச்சம்பவத்தைக் கவிஞர் பதிவு செய்கிறார்.

அதே போல அயல்நாடொன்றில் அவர் பேசிய கூட்டத்தில் அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்தார். சற்றே வயதான போதும் அந்தப் பெண்ணின் வனப்பு அப்படியே இருந்ததாம்.

என்று வலியிலும் மகிழ்ச்சி கண்டார் கவிஞர்.

இந்த வலியின் சுகத்தை வாழ்வில் அழுது ரசித்தார் அவர்.

  
தொழுவது சுகமா வண்ணத் தோகையின் கனிந்த மார்பில்

அழுவதே சுகமென்பேன்யான் அறிந்தவர் அறிவாராக
என்பது அவருடைய அனுபவ வரிகள். இந்த மெல்லிய உண்ர்வு சிலநேரங்கள் தென்றலாய் வருடுகிறது. சில நேரங்களில் சூறாவளியாய்க் கிளர்ந்து காமம் பேசுகிறது. காமம் அடங்கும்போது கணநேரம் தோன்றும் விரக்தியை பலரும் தத்துவம் என்று தவறாகக் கருதுகிறார்கள். கவிஞர் அதனை,”சக்தியிலான் பேசும் தத்துவம்”என்கிறார்.

என்கிறார். இறுதிவரை இதுதானா நிலை என்றால் இல்லை. வாழ்வின்  நிறைவு நிலையில்  மிகத்துல்லியமான சமநிலைக்குக் கவிஞர் வருகிறார். அதற்கு சாட்சி சொல்கிறது ஏழாவது தொகுதியில் உள்ள ஒரு கவிதை

என்றந்தக் கவிதையைக் கவிஞர் தொடங்குகிறார். இது வழக்கமான

காதல் கவிதை என்றே எல்லோரும் எண்ணும்போது

காதல் இளங்கவி போலிதை எண்ணிக் கனிந்திடும் மானிடரே-நான்

இது, பொன்னிநதி அவ்வளவு ரத்தம் போனதும் வரும் கணநேர விரக்தி என்று நினைக்கத் தோன்றும்.ஆனால் கவிஞர் கவிதையைத் தொடர்கிறார்:

சிற்றின்பச் சலசலப்பில் சிறகடித்த அந்த ராஜாளிப் பறவை பேரின்பப் பெருவெளியில் சலனமின்றி மிதந்து, மேகங்களில் கூடுகட்டி மோனத்தவம் இயற்ற நினைத்த நேரம் அது.

தன் வாழ்வின் பேரேட்டைத் தானே புரட்டி ஐந்தொகை வகுத்து ஆண்டவனிடம் கணக்குக் கொடுக்க கவிஞர் ஆயத்தமான நேரம் அது. சுண்ணாம்புக் காளவாயில் திருநாவுக்கரசரை இட்டு கதவைச் சார்த்தினார்கள். அவர் வெந்து தணிவார் என்றே எதிர்பார்த்தார்கள். ஆனால் அவர் அங்கே தன்னந்தனிமையில் தவமியற்றினார்.தன்னை இதுவரை சுட்ட காமக்காளவாயில் கவிஞர் கதவைச் சார்த்திக் கொண்டு தவமியற்றத்

தயாரானார். நிகழ்த்தியது தவம்தான். அந்தத் தவத்திற்கான அடிப்படைத் தேவைகளாய் அவர் கேட்டவை என்ன? மூடிய கதவுக்குப் பின்னே மோனத்தவம் கனிந்ததா? இவைதான் நமக்கு இப்போது தெரிய வேண்டியவை..

(தொடரும்)