பகவான் ரமணர்
நீரில் நனைந்தும் நனையாத அக்கினியை வேரினில் கொண்டானே வித்தகன்-நாரிலே கல்லுரிக் கும்சிவனை காணுமண் ணாமலையில் உள்ளுரித்துக் கண்டான் உவந்து. ஆனை புகுந்தவுடல் ஆக உடலசைய ஞான முனிவன் நடைபயின்றான் -தேனை அருந்திச் செரித்த அறுகாலாய் ஜென்ம மருந்தாய் அமர்ந்தான் மலர்ந்து. உள்ளம் தனைக்கொன்றே ஊனில் புதைத்தவனோ தள்ளிநின்று தன்னை தரிசித்தான் -பள்ளம் புகமண்டும் கங்கைப் புனலாய் சிவனும் அகம்வந்து சேர்ந்தான் அறி. பாதாள லிங்கம் புடம்போட்ட தங்கம்தான் ஆதாரம் தன்னை அறிந்தது-சேதாரம் மேனி தனில்நேர, மேன்மைதவம் செய்கூலி ...
இந்நாளில் அவன்தூங்கப் போனான்
இந்நாளில் அவன்தூங்கப் போனான்-தன் இசைபோல வடிவின்றி ஆனான் கண்ணா என்றழைக்கின்ற நாவும்-அதில் களிகொண்டு விளைகின்ற பாவும் எண்ணாத விந்தையென யாரும்-தினம் எண்ணியெண்ணிக் கொண்டாடும் சீரும் கொண்டு இந்நாளில் அவன்தூங்கப் போனான்-தன் இசைபோல வடிவின்றி ஆனான் குழந்தைக்கு நிகரான உள்ளம் -அதில் குமுறிவரும் தமிழ்க்கவிதை வெள்ளம் எழுந்தாலும் இருந்தாலும் அழகன்-என எல்லோரும் கொண்டாடும் இணையில்லாக் கவிஞன் இந்நாளில் அவன்தூங்கப் போனான்-தன் இசைபோல வடிவின்றி ஆனான் திரையோடு தீராத அலைகள்-அவன் மழைபோல பொழிகின்ற வரிகள் முறையோடு தமிழ்கற்றதில்லை-ஒரு முறைகூட அவன்தந்த ...
ஆனாலும் நீதான் கடல்
கடவுளின் கைப்பேசி பார்த்தேன் -அவர் கூப்பிட்ட ஒரே நண்பன் நீதான் நடைபோட்டு உன்வாசல் சேர்ந்தேன் -என் வழியெங்கும் ஒரேகாவல் நீதான் தடைபோட்ட எல்லாமே மாறி-உன் திசைகாட்டி நிற்கின்றதே விடைகேட்டு போகின்ற எல்லாம் -உன் வழிகேட்டு வரப்போகுதே ஆனந்த அலையாக வந்தாய் ஆனாலும் நீதான் கடல் வானாக விரிகின்ற ஈசா-உன் விழிபார்க்க எந்தன் மடல் எங்கெங்கே யார்தோன்ற வேண்டும் எல்லாமே நீபோட்ட கோடு மங்காமல் ஆனந்தம் பொங்கும் உன்னோடு நானுள்ள போது பொங்காதோ நெஞ்சங்கள் இங்கே-ஒரு பொன்வார்த்தை நீசொல்லும் ...
வந்தாள் கண்ணெதிரே
அவளுக்கு வடிவம் கிடையாது அழகுகள் எல்லாம் அவள் வடிவே அவளுக்குப் பெயரொன்று கிடையாது ஆயிரம் பெயர்களும் அவள்பெயரே அவளுக்கு நிகரிங்கு கிடையாது அவளுக்கு அவள்தான் ஒருநிகரே கவலைகள் எனக்கினி கிடையாது காளிவந்தாள் என் கண்ணெதிரே தோய்ந்திடும் நடுநிசி நிறமல்லவா தாமரை வதங்கிய நிறமல்லவா பாய்ந்திடும் மின்னலை போல்சிலிர்ப்பு பைரவி வருகிற விதமல்லவா ஆய்ந்திட முடியா அவள்கருணை அமுதம் பெருகிடும் வகையல்லவா கோயிலில் வீதியில் தொடர்வதனை காட்டிடும் குங்கும மணமல்லவா வைத்த கொலுவில் அவள்பொம்மை வாழ்வில் அவள்மட்டும் தானுண்மை ...
வழிகாட்டாய்
மனக்கேடு கொண்டெழுப்பும் கோட்டை-அது மணல்வீடாய் சரிந்துவிழும் ஓட்டை குணக்கேடு தீரேன்நீ பராசக்தி பாரேன்என் ஏட்டை-என்ன -சேட்டை குச்சியிலே கோடிழுத்தா கோலம்?-எனை குற்றம்சொல்லி துப்புதடி காலம் உச்சகட்டம் என்நடிப்பு உள்ளகதை உன்நினைப்பு தூலம்-அலங்-கோலம் கோயிலுக்குள் நின்றுகொண்ட கள்ளி-இவள் கொஞ்சுகிறாள்பிள்ளையினைக் கிள்ளி தாய்மிதித்துப் பிள்ளையழ நாமங்களை சொல்லியழ தள்ளி -சென்றாள்-துள்ளி எத்தனைநாள் இப்படியுன் ஆட்டம்-என் இமைநடுவே கண்ணீரின் மூட்டம் வித்தகியுன் கைவிரல்கள் பற்றியிங்கே பலவகையாய் காட்டும்-பொம்ம- லாட்டம் இப்போதென் அழுகுரலைக் கேட்டாய்-எனை இப்படியே விட்டுவிட மாட்டாய் தப்பேது ...