Blog

.                                                                                                  வானமழை சிலுசிலுத்து வழியெங்கும் பூத்தூவ கானமொன்று தென்றலிலே ...

  சிறு சிறு டீஸ்பூன் அளவுகளிலேயே பருக வேண்டியதாய்ப் போனது வாழ்க்கை கரைதொடும் பிரவாகம் கண்களில் பட்டால் மிரண்டுபோகிற மனத்துடன் மனிதர்கள். கைகூப்பல்களில் தொடங்கும் அறிமுகம் தோள்தொடும் நட்பாய்த் தொடருவது அபூர்வம். தொலைதூரம் வரை தொடர்புகள் உண்டு. தொடும் தூரத்தில் உறவுகளில்லை. பயன்கருதாத பரிவின் அளவுகள் கால்குலேட்டரின் கணக்கினில் வராது! இதயம் தொலைத்த மனிதர்களெல்லாம் எதைத் தேடுகின்றனர் இன்டர்நெட்டில்? அறிமுக அட்டை பரிமாற்றம்போல் சடங்காய் மாறும் சந்திப்புகள். யாதும் ஊரென்ற பேதையின் ஊரில் கேள்வரும்கூட அந்நியராயினர். தொடவும் ...

ஒவ்வொரு நாளும் உன்னிடம் சொல்ல ஏதேனும் தகவல்கள் என்னிடமிருக்கும். வைகறைப் பூக்களின் வெண்பளித் துளிகளாய்ச் சில்லிடும் தகவல்கள் சேகரித்திருப்பேன். மலர்களைப் பற்றி, குழந்தைகள் பற்றி, கனவுகள் பற்றி, கவிதைகள் பற்றி, தலையணைக்குப் பஞ்சு தேடும் தவிப்புடன் தினமும் தகவல்கள் சேர்ப்பேன். காம்பு களைந்த வார்த்தைகளாகத் தேர்ந்து நேர்ந்து வாக்கியம் செய்வேன். எனக்கு நானே பலமுறை சொல்லி உச்சரிப்பை ஒழுங்குபடுத்துவேன். கிளைச்சொல் எதுவும் நடுவில் முளைத்துன்னைக் காயம் செய்யாமல் கவனமாயிருப்பேன். வண்ணத்துப் பூச்சியாய்ப் படபடக்கிற உன் கண்களைப் பார்த்தே ...

  “சர் சர் சர்” என உச்சந் தலையில் சவரக் கத்தியின் சடுகுடு ஆட்டம்; காய்ச்சல் காலத்து நேர்த்திக் கடன்தான் முடியிறக்கத்தின் மூல காரணம்; கொத்துக் கொத்தாய் மடியில் விழுந்த கற்றை மயிர்களைக் கைகளில் அள்ளினேன். அக்கம் பக்கம் அனேகம் பேர்கள் தத்தம் சிகையினைத் தத்தம் செய்தனர். இத்தனை குவியலும் இறைவனுக்கெதற்கு? பக்கத்துவீட்டுப் பையனின் கேள்விக்கு முன்னர் ஒரு முறை சொன்ன பதில்தான் மனதுக்குள்ளே மறுபடி வந்தது; “சாமி இதையெல்லாம் சொர்க்கத்தில் சேர்த்து பூமியில் புதுசாப் பொறக்கப் ...

உடைந்து போன உன் கனவுகளெல்லாம் சில்லுகளாக சிதறிக் கிடக்கும் தகவல் தெரிந்துதான் வந்திருக்கிறேன். ரணமாய் உறுத்தும் ரகசிய வலிகளைக் காட்டிவிடுகிற கண்கள் உனக்கு. பத்திய உணவு பிடிக்காத குழந்தையாய் அழுகையை அழுத்தும் உதடுகள் மீது இருத்தி வைக்கிற புன்னகை கூட வருத்தத்தைத்தான் வெளிச் சொல்கிறது. பளபளக்கின்ற கண்ணீர்த் திவலையை படபடக்கின்ற இமைகள் மறைக்க, சிலந்தி வலையில் சிக்கிய ஈசலாய் துயரக் குளிரில் துடிக்குமுன் நாசிகள். சரிந்து விழுகிற மணல் வீடென்பது சமுத்திரக் கரையில் சகஜமென்றாலும் சிரமப்பட்டுக் கட்டிய ...

சாயங்கால வெய்யிலாய் உன் முகம் தூங்கச் செல்லும் சூரியன்போல. அஸ்தமன நேரத்து அலுப்பிலும்கூட இதமான வெளிச்சம் இருக்கவே செய்யும். எனினும்… அடடா ஏதுனக்கு ஓய்வு? இன்னொரு பயணம் தொடங்கி விட்டாய் நீ. இன்னோ ருலகின் சூரியனாக. மேற்கு நோக்கிப் போகிற உனக்கு நின்று பேசவும் நேரமிராது. என்கிறபோதும் ஒரேயரு வார்த்தை உனது வானமும் உனது கிழக்கும் வழிபார்த்திருக்கும்… நீ வருகிறவரைக்கும். (இதற்கு முன்னால் இறைவனாயிருந்தேன்! – நூலிலிருந்து)   ...